Работники скорой медицинской помощи готовятся направить петицию на имя министра здравоохранения Василия Жарко и Президента РБ Александра Лукашенко. В ней, в частности, говорится.
Мы, работнікі хуткай медыцынскай дапамогі г. Мінска, патрабуем:
1. Прыняць закон «Аб хуткай медыцынскай дапамозе».
2. Ўключыць ў заканадаўства наступныя палажэннi:
– забеспячэнне бяспекі работнікаў хуткай медыцынскай дапамогі;
– страхаванне ад няшчаснага выпадку падчас працы на сумы, якія дазваляюць правесці паўнавартаснае лячэнне, рэабілітацыю, якiя пакрыюць шкоду сваякам у выпадку смерці супрацоўнікаў хуткай медыцынскай дапамогі;
– сацыяльныя гарантыі (жыллё, льготнае пенсійнае забеспячэнне, рэжым працы і адпачынку), аналагічныя тым, якiя маюць вайскоўцы і выратавальнікi;
– забарона працы па аднаму медыцынскаму работніку ў брыгадзе (гэта не дазваляе аказаць паўнавартасную дапамогу пацыенту і павялічвае рызыку агрэсіі ў дачыненні да работніка);
– вызначэнне паказанняў да выкліку хуткай медыцынскай дапамогі, вызначэнне паняцця “неабгрунтаваны выклік», ўстанаўленне адказнасці за неабгрунтаваны выклік;
– стварэнне ў рэгіёнах навучальных баз для ўдасканалення практычных навыкаў і забеспячэнне ўмоў для рэгулярнай адпрацоўкі практычных навыкаў усімі супрацоўнікамі;
– узмацненне юрыдычнай адказнасці пры нападзе на работнікаў хуткай дапамогі «пры выкананні».
3. Тэрміновае павышэнне акладаў медыцынскага персаналу хуткай дапамогі, як мінімум у два разы. Мы не забыліся, што ёсць такія паняцці як сумленне, абавязак, прафесіяналізм. Чаму мы павінны працаваць за такую зневажальна нізкую зарплату і ў такіх умовах?
4. Унясенне змяненняў у Правілы дарожнага руху. Неабходна альбо ўсталяваць безумоўны прыярытэт машын хуткай медыцынскай дапамогі з уключанымі спецсігналамі і ўзмацніць жорсткасць меры пакарання ў дачыненні да асоб, якiя перашкаджаюць праезду хуткай дапамогі пры уключаных спецсігналах, альбо пазбавіць хуткую дапамогу перавагі на дарозе.